رشد سریع تولید و مصرف رایانه در جهان منجر به ظهور پسماندهای ویژه‌ای گردیده است. این پسماندها به دلیل مخاطراتی که برای انسان و محیط زیست او می‌توانند ایجاد کنند، به عنوان مواد زائد خطرناک شناخته شده‌اند. سرب موجود در لامپ اشعه کاتدی (CRT) و لحیم‌کاری مدارهای رایانه‌ای، کادمیم موجود در تراشه‌های رایانه، جیوه موجود در حسگرها، سویچ‌ها، لامپ‌های تخلیه و باتری‌ها، PVC موجود در تجهیزات و ضد اشتعال‌های برم‌دار، فقط تعداد اندکی از ترکیبات موجود در رایانه‌ها هستند که از پتانسیل خطرزایی بالایی برخوردارند.
با توجه به رشد سریع صنعت رایانه در ایران، می‌توان از هم اکنون بحران محیط زیستی ناشی از نبود برنامه‌ریزی و طرح جامع مدیریت زباله‌های رایانه‌ای در کشور و بخصوص در ده شهر بزرگ را پیش‌بینی کرد. پیشنهاد می شود که سازمان‌ها و ارگان‌های ذی‌ربط از جمله سازمان حفاظت محیط زیست، از هم اکنون برای ایجاد قوانین و ساختارهای لازم مدیریت زباله‌های رایانه‌ای در کشور اقدام کنند.
در این ارائه‌ی پاورپوینت، به مبحث بازیافت قطعات الکترونیک و مواد زائد رایانه‌ای (Computer Wastes) می‌پردازیم.
